این روستا از دهستان بازرجان بخش مرکزی شهرستان تفرش می باشد. درارتفاع 2110 متر از سطح دریا و  کوهپایه ای دارای آب وهوای معتدل در سه کیلو متری شرق تفرش قرار دارد.کوه بیدیران در شمال کوه تخته سنگی در شمال شرقی و کوه زید الدین در یک کیلو متری جنوب شرقی آبادی واقع است.دره زید الدین در شرق آبادی است به گفته ریش سفیدان و قدیمی های روستا پیدایش اولیه روستا در جنوب امامزاده قاسم روستای کهک می باشد که عوامل پیدایش روستا را عمدتاْ آب فراوان و موقعیت مناسب قرار گیری روستا و همچنین امامزاده می دانند در مورد تاریخچه امامزاده قاسم چنین به نظر می رسد که امامزاده از دوره صفوی وجود داشته وسال تأسیس آن به حدود 400 سال قبل برمی گردد.گویش اهالی روستای کهک لهجه کیکی می باشد که در نوع خود درحال حاضر خیلی جالب می باشد.نام اولیه روستا بنا به گفته ریش سفیدان قدیم کوهک بوده که دلیل واقع شدن در دامنه کوه و سنگی بودن منطقه و بستر روستا می باشد که بعداْ به کهک تبدیل شده است.

منطقه مرسک درشرق روستا مکانی زیباودیدنی دارای آبی بسیار گوارامیباشدوهمچنین امامزاده قاسم که همیشه موردتوجه

گردشگران میباشد

 طایفه های عمده  روستای کهک طایفه های حیدری صابری نعمتی و عسگری می باشند

روستای کهک دارای سه مسجد دو حسینیه و یک امامزاده می باشد. اسامی مساجد عبارت است ازمسجد جامع و مسجدحاج سلیمان ( تأسیس سال1305) و مسجد مرکزی تأسیس سال1331می باشد و دو حسینیه به نامهای تکیه بالا و تکیه پایین که در کمتر روستایی از ایران می توان نام برد که درآن دو حسینه داشته و آن هم در ماه محرم با اشتیاق خاص مراسمات برگزار شود جایگاهی هستند برای مراسم شبیه خوانی مراسم سینه زنی و زنجیر زنی که در این مکانهای مذهبی برگزار می شود.

امامزاده قاسم روستای کهک

این بنا مدفن شاهزاده قاسم بن حمزه بن امام موسی کاظم (ع) و حمزه بن علی بن حمزه می باشد.
ساختمان مزبور در دوران صفویه (قرن دهم هجری) بنا شده است و مشتمل بر یک بقعه و گنبد با چهار ایوان و چهار حجره غرفه‌دار مى‌باشد.
در وسط بقعه، صندوق منبت و نفیسى به تاریخ 923 هـ.ق و کار استاد یعقوب قمى قرار گرفته است. همچنین این بقعه درى بسیار قدیمى به تاریخ 800 هـ.ق دارد. 
این بنا در روستای کهک قرار دارد و در کنار آن یک درخت چنار کهنسال قرار دارد.
این بنا در تاریخ 25/12/1379 با شماره 3531 جزو آثار ملی به ثبت رسیده است.

زبان و گویش مردم کهک
 یکی از گویش های رایج در روستابوره بشو burabaso» به معنای بیا و برو نامیده می شود. این گویش تا پنجاه سال پیش در محله مشهد شهر تفرش نیز رواج داشت، اما اکنون تقریبا از بین رفته و فقط در روستای کهک، مردم با این گویش تکلم می کنند. بور بشه مخفف عبارت «بوره بشیمان» است که معنای بیا برویم می دهد.

«محمد میرشکرایی»، مردم شناسی که در ارتباط با شهرستان تفرش تحقیق کرده است، درباره این گویش می گوید: «زبان اهالی روستای کهک، گونه ای از «تاتی» و به اصطلاح خودشان «باباطاهری» یا «کیکی Kiyaki» و به اصطلاح مردم تفرش «بوره بشو» است. در حوزه مرکزی تفرش، کهک تنها روستایی است که مردم آن به زبان تاتی که به نظر من لایه زیرین زبانی این منطقه است، صحبت می کنند.»

برخی ازکلمات و اصطلاحات گویش مردم کهک
قاواسفید:قند / قارادوش:چای/ پاپن:ماشین/ دیلو:دختر
قال:گردو / پور:پسر/ کرگ:مرغ / مرسه کر:کشتن
یکن:پول /عینه:الاغ /بواج:بگو
بمی:امدی / مرقاز:قیچی/ مدبک:خوب / مافق:پیرمرد
واندر:به ایست /پت:صورت /گمابه:گمشو / کی یه:خانه
بوره:بیا/ زانی:میدانی/ وازن:بخور / واکر:بازکن
بی ین:بینداز/ کوو:گربه/ ویمه:بادام /هاده:بده
نچی:نمیروی / کوور:نان / نتای:نمیایی /پیس:بی ریخت
ایشما:شما /دم ورگیر:برو /بی یز:فرارکن /نووا:نخ
برو:برادر /بال:بیل /وره:بده / اواره گن:بزن به چاک
پاگا:طویله /
پابو:بلندشو /نشه:نرو /درزن:سوزن