نامش صادق بود چون از سوی پدرسلسله نسبش

 به امامزین العابدین (ع)میرسید  به اوراآقاصادق

 می نامیدند.

درسال 1065خورشیدی در قریه طرخوران تفرش

 متولدشد پدرش سید فضل اله نام داشت وخواهر

 زاده آقا مومنتفرشی( از عرفای والامقام آن روزگار

 که مقبره اش در ضلعشرقی میدان باغ ملی قرار دارد)

بود وی از دوران نوجوانیدر محضر آقا مومن تفرشی

 مقدمات علوم دینی رافراگرفتوبرای کسب مدارج بالاتر

 به قم و اصفهان رهسپار گشت.

اودراصفهان درمحضر مولانا محمدصادق اردستانی که از

فیلسوفان زمانه بودبه فراگیری علوم واخلاق پرداخت

 طوریکه از شاگردان تراز اول ومورد توجه خاص

 استادش گردید

به طوری که نادرشاه افشاراورا برای تعلیم وتربیت

 فرزندش رضاقلی میرزا افشار برگزید.

  وی از جمله مردان گمنام شعر وادب ودانش ایران

 وعارف به حقایق دینی وحکمت الهی بودوسرآمد

 روزگار خوددرعلم وادب بود که معاصرینش اورا 

به فضایل وکمالات ستوده اند.

مدتها به کار تعلیم درحکومت نادرشاه بود تا اینکه

 غضب وسوءظن نادرشاه بر فرزندش دامن

 آقاصادق را هم گرفت ودراین ماجرا شکنجه های

 زیادی را متحمل شداما سرانجام نادرشاه به

 اشتباه خود پی برد وآقاصادق از مخمصه رهایی

 پیدا کردومورد دلجویی نادر قرارگرفت.

مجموعه آثار آقاصادق شامل:صبا نامه-گل وبلبل-

شهنشاه نامه-ملوک عجم-آیینه عبرت-آتشکده

-خسرونامه-سوزوگداز و هجران نامه

که گردآوری ودر سال 1350 منتشر شده است.

وی در اواخر دوران نادرشاه راهی خراسان شدوچند

 سالی رادر آنجا سپری کرد ودر اوایل حکومت کریمخان

 زنددرسال 1145خورشیدی به عزم تفرش حرکت کرد

  ودر راه در شهرری درگذشت

ودر حضرت عبدالعظیم  دفن گردید